ირმისა

დაუჯერებელია, მაგრამ ირემმა გამზარდა. დიახ, ობოლი ბიჭი კოჭლმა ირემმა მიშვილა, ძუძუს მაწოვებდა და ჩემზე ზრუნავდა. ხალხმა ირმისა შემარქვა. რომ წამოვიზარდე, ტყეში მონადირეს დავუძმობილდი, გადავწყვიტეთ ქვეყნად ავი სულები მოგვესპო, ძალ-ღონეს არ ვიშურებდით, მაგრამ განა იოლია სიკეთის კეთება?!

ხან რა გადაგვხდა და ხან – რა. ერთგულად, მხარდამხარ ვუმკლავდებოდით სიძნელეებს. ოო, სიძნელეები კი არა და არ ილეოდა, ერთს მეორე მოჰყვებოდა, მეორეს – მესამე… კუდიანი დედაკაცი, კაჟანდევი, გველეშაპი – ვინ არ შეგვებრძოლა, მაგრამ ერთმანეთისა და მეგობარი ფასკუნჯის იმედად ხელი არ ავიღეთ ჩვენს მიზანზე.

რა შევძელით? ყველაფერს გიამბობ…